Bouwvergunning ontvangen!

Op de valreep van 2005:

"Burgemeester en wethouders van de gemeente De Wolden;

gelezen het verzoek d.d. 9 september 2005, ontvangen 12 september 2005, van C.B. Broekroelofs ... om een vergunning voor het verbouwen van de woonboerderij en het bouwen van een schuur op het perceel ...

overwegende;
... (anderhalve bladzijde blablabla)

besluiten
aan C.B. Broekroelofs overeenkomstig de bij dit besluit behorende en als zodanig gewaarmerkte bescheiden, op grond van artikel 40, eerste lid van de Woningwet, een reguliere bouwvergunning te verlenen voor het verbouwen van de woonboerderij en het bouwen van een kapschuur op het perceel..."

Voor dik 800 euro gemeentesubsidie ("leges") mag het verhaal doorgaan.

Toch nog best veel gedaan

Gisteren en vandaag waren het van die dagen dat je niet zoveel doet. Beetje vuurtje stoken, wat opruimen enzovoorts.
Toch hebben we (Vincent, Stefan, Dik en ik) het erf netjes kunnen maken en een hoop stenen hebben hun weg naar de container gevonden. De achtergevel is er inclusief "fundering" (eerder een hoop los op elkaar gestapelde stenen) helemaal uit, ondanks de vorst in de grond.

Ook het hout is verplaatst zodat de beton-uitdaging bijna geheel vrij ligt. We hebben berekend dat er 1 plak van ca 4 ton ligt, en 1 plak van 8 ton. Niet te liften dus, maar drillen werkt ook niet echt top (ongeveer 50 cm2/uur. Maar deze uitdaging tillen we ondanks het gewicht toch maar over het jaar heen.

Zagen, zagen, wiede wiede wagen.

Het was koud, erg koud! Gelukkig hadden we veel hout, vuur en wind. Die combinatie maakte het echter behagelijk warm in de buurt van de vuurkorf. De sneeuw smolt ervan.

Het dak is nu eindelijk helemaal uit de tuin verdwenen. Een deel is in mootjes gezaagd door Martin. Een ander deel ligt voor het huis (te wachten op de jeugd van De Wijk, die het wellicht gebruiken voor een nieuwjaarsvuur).

En een deel ligt achter in de tuin opgeslagen. Maar je kunt er tenminste weer langs.

De container is ook omgeruild en alweer gevuld met etterlijke kruiwagens puin. Komt er dan nooit een einde aan?

muurtje omgooien

Vandaag waren we met veel personen, dat werkt wel zo fijn: Stefun, Heute, Finsent en Niet waren erbij, en later kwam ook Riet helpen (ik dacht dat ik geen riet meer kon zien, maar het viel toch nog mee).
Het voordeel van een rechtopstaande muur is dat je hem gemakkelijk om kan gooien. Daarna heb je natuurlijk wel een hoop rommel. Klik hier en kijk maar.

De bult met de resten van het dak (zie de post van vorige week) is ook eindelijk weg. Dat wil zeggen: als de recent gekochte kettingzaag het niet had begeven. Maar dat deed 'ie dus wel. Morgen maar weer terug met dat ding naar Kuiper.

Het resultaat van vandaag mag er wezen:

• Alle muren achter het voorhuis zijn weg.
• de container is vol en kan morgen worden omgeruild
• het meeste hout wat weg kan ligt vooraan aan de straat.

Pap, we willen muurtje slopen!

Regelmatig neem ik Remon en Joran mee. Niet alleen voor de gezelligheid, en om eline ook eens rust te geven, maar zeker ook voor het vele werk dat ze verrichten. Na een uur zijn ze het dan meestal zat, echter niet dit keer. Samen gezaagd, gesjouwd en gesloopt.

Vooral dat laatste had enorme aantrekkingskracht. "Pap, mogen we nu eindelijk dat muurtje slopen?" klonk het om het kwartier. Jammer dat die mokers zo zwaar zijn...

Verdere noemenswaardige zaken:

• het gas is afgesloten
• de steen en de dakpan zijn goedgekeurd door de welstandcommissie
• de bouwaanvraag is mondeling accoord, en moet alleen nog administratief worden verwerkt.

Daar krijg je wel een blij gezocht van, of niet soms.

Metamorfose!

In het begin vond ik het een hele verandering wanneer er van de bovenverdieping een paar wandjes weggingen. Later stond ik versteld van de ruimte die ontstond toen de muren beneden neergehaald werden. Daarna leek het weer heel anders zonder anderhalvemeterdikke laurierstruik. Vervolgens was het verschil groot tussen met of zonder rietbedekking.
Maar vandaag ben ik weer een ervaring rijker!

Met een grote hijskraan (ik kon hem al zien toen ik De Wijk binnenreed) werden de stalen spanten op zijn plek gehezen. En het oude dak dat in de weg zat? Dat werd met hetzelfde gemak verwijderd...
See for yourselves!

En tenslotte een mooi totaaloverzicht (lang leve autostitch!)

De knecht van de rietdekker

Op 9 december poste ik een foto van een stuk ijzer wat we in het riet vonden. Vandaag kregen we een reaktie via de mail:

Het gereedschap is inderdaad van de rietdekker.

Het werd en wordt nog steeds overal in Nederland gebruikt en meestal een knecht genoemd.
"Een knecht is een op een forse dolk met weerhaken lijkend gereedschap om riet voorlopig vast te zetten".

Hoe wordt het gebruikt?
De bossen riet worden, nadat ze op het dak op hun toekomstige plaats zijn gelegd, tijdelijk op hun plaats gehouden met behulp van een horizontale lat of stok die met de knecht wordt vastgezet. Daarna worden de afzonderlijke bossen losgesneden, wordt het riet opgeklopt en met draad vastgezet. De lat kan er daarna van af en wordt weer op de volgende rij gebruikt.

Bronnen
Frederik J. Weijs, Een ambacht met riet, Zuid Boekproducties, Lisse, 1990, 190 blz. (Bij boekhandel De Slegte af en toe nog te koop)
Theo Giele, Het Rieten dak, een uitgave van de Vakfederatie Rietdekkers, Nijkerk, 1996, 35 blz.
Het boek van Oude Gereedschappen, [samenst./red. F. van Dulmen; ill. J.I. Klaver] Omnia-Fausta, Drachten, 1995, 215 blz.

In laatste genoemde uitgave wordt het gereedschap "stokhaak" genoemd. Aangezien het boek eerst in het Fries is uitgegeven, kan dit wel de Friese benaming zijn.

Ouderdom
Hiervoor heb ik een oude rietdekker geraadpleegd. Hij heeft 55 jaar in het vak gewerkt. Het werd altijd al en wordt nog steeds gebruikt.
Een voorloper er van is een V-vormig stokje met benen van ongelijke lengte. 's Zomers als het stokje droog was, werd het langs de lippen gehaald om het wat nat te maken. Dan bleef het beter op zijn plaats.

Poeren en water

Nou, we zijn begonnen hoor! En dan bedoel ik: de jongens van Heetebrij. Gisteren hebben ze diverse gaten uitgegraven en vandaag zijn de poeren gemaakt. Eerst moest de bekisting en de wapening worden geplaatst en vervolgens om half twee het beton erin. Tenslotte nog een paar staven met draadeinde, daar komen straks de stalen spanten op.

Stefan en ik deden wat hand en spandiensten en hebben onder andere de deel maar eens netjes opgeruimd. Anders kun je niet fatsoenlijk gasten ontvangen toch?

Om twee uur verschenen ook geheel onverwacht twee lieden voor het verplaatsen van de waterleiding. Gelukkig was het betonstorten bijna klaar, zodat de heren er goed bijkonden. Met het meegebrachte materiaal voor de geul maakten ze meteen de gaten rond de poeren dicht en na afloop alles weer mooi vlak.
Maar voor het water kon worden omgeleid moest eerst de druk eraf. De afsluiter voor ons huis weigerde dienst. Ook de later opgetrommelde collega's van de WMD kregen de afsluiter niet dicht. Toen moest de hele straat van het water af. Maar ook dat ging lastig, zodat de omleiding onder geringe waterdruk moest worden aangelegd.

PS. Ook een digitale camera kan slecht tegen water. Vandaar die psychedelische foto's

De steen

Deze steen is door ons uitgekozen. Nu maar hopen dat het niet door de bouwlieden wordt verworpen...

Gaten graven

Vandaag alleen met Remon gewerkt: flink wat puin geruimd en grond verzet. Maar na een aantal kruiwagens heeft zo'n jochie het natuurlijk wel gehad.
Met de minigraver 6 grote gaten gegraven voor de fundering van de staalconstruktie. Maar daarvoor moetst eerst een stukje muur wijken. Dat wilde ik al doen vanaf de eerste keer dat we met de makelaar bij het huis keken. Die muur was dermate slecht dat de stenen met de hand los te schuiven waren. Maar ja, wat wil je ook met kalk-voegen (o.i.d.) Ook de schoorsteen, die in stukken in de tuin lag is nu verschwunden. Al met al is de container nu toch al weer voor 1/3 gevuld.

Maandag gaat de aannemer aan de gang. Ik ben benieuwd hoe dat gaat: dat er dingen gebeuren zonder dat ik daar iets voor hoef te doen (behalve de rekening betalen...).

Oh ja, begin volgende week komt de vergunning ook binnen. Mondeling heb ik al toegezegd gekregen dat alles in orde is, maar dat wegens ziekte de papierwinkel wat is vertraagd. We zullen zien.

Het riet is weg

He he, vandaag zijn we eindelijk klaar met het riet. De container is weg en er staat alweer een lege puincontainer voor in de plaats.

Vandaag waren Niek en Stefan van de partij. Lekker ouwehoeren dat wel. Maar ook slim gebruik gemaakt van de aanhanger. Gelukkig mochten ze nog heel even in de minigraver. ’t Zijn af en toe net kinderen…

Wat je al niet vind tussen het riet. Hier een foto van een hechthaak of stokhaak of weet ik veel wat het is (wie het weet mag het zeggen, post maar een 'comment'.) Wel leuk om van die oude dingen tegen te komen. Iemand van www.ambachtengereedschap.nl gemaild of die wist wat het was. Zodra we het weten weet u het ook!

Het dak eraf! (2)

Vandaag met goede moed verder gegaan met het riet en de resterende pannen. Dit keer zijn Niek, Kees, Dik en Rian van de partij.
Het was behoorlijk aanpoten. Dat riet laat zich niet gemakkelijk verwijderen. Kees heeft de meeste ervaring met riet, dus die trok het voortouw. Met een lange ladder, en de voetjes op de sporen ging het best aardig.

Van hard werken krijg je flink trek. Dat had Eline al voorspeld, en dus kwam zij met soep en broodjes. Remon, Joran en Evelien mochten ook mee en deden goed dienst als rietaanstamper.

Je moet wel op je spullen letten als je riet in de container gooit. Doe je dat niet, dan raak je je bril kwijt voordat je er erg in hebt. En als daar dan ook nog even tijd tussen zit, dan is de bril inmiddels onvindbaar. Nou was ik toch al toe aan een nieuwe, maar zonder bril begin je niet veel. Gelukkig heb ik nog een zonnebril-op-sterkte, lekker handig in de winter...

Na een lange dag is nog niet al het riet er af, nog ongeveer een kwart te gaan. Volgende week maar een extra dagje vrijnemen ofzo. En overleggen met de aannemer over de planning.

Het dak eraf! (1)

Eindelijk kan het dak eraf. En dat moet dan ook wel in twee dagen gebeuren, aangezien volgende week de aannemer aan de slag gaat.

Erik (met petje) en Stefan (stevast in een cabine...) hielpen met de dakpannen en de schoorsteen. En dat was maar goed ook, want ik ben niet zo'n held op groote hoogte. Met een Merlo konden we gemakkelijk bij het dak komen en de dakpannen naar beneden gooien. Na de eerste vleeswond met bult toch maar besloten de pannen op een pallet te stapelen...

Maar toen waren de pallets op (wat gaan er veel pannen op zo'n dak) en de riet-container was nog niet gearriveerd. Dus hebben we alvast een stuk van het rietdak weg gehaald. Erik kende geen vrees en had een strook riet al snel tot de nok toe weg. Toen Kooiker de container had gebracht ("sorry, ik was het vergeten") konden we deze al snel halfvol vullen. En we zijn pas op een kwart van het totaal!