Nee, we zijn nog niet onder de pannen. OP dit moment is ongeveer 2/3 deel bedekt.
Maar waar het vroeger een teken van rijkdom was wanneer je onder de pannen was, lijkt het nu wel pure armoede: dat gesleep en geslijp! Er zitten aan dit dak twee wolfseinden = 4 schuine kanten = 8 slijpkanten. Nog een geluk dat de pannen op de rechte zijden steeds zonder slijpwerk passen en aan de onderkant slecht voor de helft hoeven te worden afgeslepen.
Maar het heeft ook een positieve kant: je komt nog eens ergens en je kan straks van elk pannetje zeggen: die heb ik hoogstpersoonlijk daar neergelegd (ook de scheve...).
Vrijdag hebben Wabe, Stefan en Marten mij geholpen met de pannen. Wegens het ontbreken van een geheugenkaartje is daar helaas geen foto's als bewijsmateriaal van, maar dat moet u dan maar van mij aannemen. Het resultaat van die dag was dat de ene dakhelft op eenpaar slijpstukken na vol lag en de andere zijde helemaal vol lag met stapels pannen. Ook de nokvorsen van voor naar achteren liggen er op. En dan te bedenken dat de motor van de pannenlift tussendoor nog kapot ging (die hebben Wabe en Stefan nog omgeruild bij Heetebrij).
Zaterdag ben ik met Eline aan de slag gegaan. Remon en Joran waren er ook bij, maar ditmaal niet zo behulpzaam. Toen we die 's middags bij een van de toekomstige klasgenootjes hadden gedropt konden wij ons geheel focussen op het huis.Eline heeft daarbij zichzelf overwonnen door op grote hoogte de gootbeugels te bevestigen.
Ik heb mij gestort op de schuine kanten. Per saldo schiet dat niet veel meters op, maar dan heb ik het rottige werk maar vast gedaan.
